SOKAK ÇOCUĞU SONSUZ 1 – 2

Sokak Çucuğu  Sonsuz 1

Ne çok is­te­dim aşık ol­ma­yı
Ne çok is­te­dim ço­cuk ol­ma­yı
Ne çok is­te­dim kü­çük bir evim, bir bah­çem ol­sun,
Bir kö­pe­ğim, bir de tav­şa­nım…
Tav­şa­nı­mın ma­vi pem­be tüy­le­ri, kö­pe­ğim bir de..
Ka­ra ol­sun ren­gi bah­tım gi­bi
Ne çok is­te­dim abi­ler..  ne çok is­te­dim aşık ol­ma­yı
Hiç utan­ma­dan söy­le­me­yi
Aş­kın en çık­maz, sa­bit bo­ya­lı ke­li­me­le­ri­ni..
Uzun, bel­den aşa­ğı saç­la­rı olan,
Ma­nol­ya gi­bi bir şey di­ye­sim var.
Ama ben ma­nol­ya gör­me­dim ki abi­ler…
Ma­nol­ya ner­de bu­lu­nur hiç bil­mem ki…
Ama bil­di­ğim, ha­ni şi­ir­ler­den, ro­man­lar­dan bil­di­ğim ma­nol­ya.
Be­ya­zın da be­ya­zı bir çi­çek…
Çık­maz­lar­dan ge­li­yo­rum ben çı­kar­lar­dan de­ğil
En sa­pa ol­maz­lar­dan.
En iğ­re­ti köp­rü­ler­den…
Na­ye­ti ben de in­sa­nım de­me­ye bi­le yü­züm yok…
Çık­maz­lar­dan ge­li­yo­rum.
Bir sev­di­ğim, bir de öz­gür­lü­ğüm..
Bu iki ni­met… Da­ha ne ol­sun?
Ba­zen ço­cuk gi­bi­yim uçuk ve be­yaz…
Elim­de her­cai me­nek­şe­ler aç.
Ba­zen yaş­lı ve sa­pık, el­le­rim düğ­me­le­rim­de
Nes­li tü­ken­miş bir hay­van gi­bi in­li­yor,
Sü­rü­nü­yo­rum yo­kuş­lar­da.
Arı­yo­rum or­da bur­da ya­ri­mi, ra­di­kal du­rum­lar­dan  ötü­rü.
De­kol­te bir ro­ma­nın say­fa­la­rın­da­yım ma­zu­ra­tım var. (Ay­san’ın  dü­zelt­me­si: ma­ru­za­tım)

Acı­la­ra ma­zur (ma­ruz) kal­dım, yan­lı­zım yan­lı­zım  ben. (yal­nı­zım)
An­lım­da­dır ba­kış­la­rın ve ok­la­rın..  an­lım­da­dır (al­nım­da­dır) kur­şun­la­rın…
Kal­dı­rım­la­ra yay­dım her ­bir şe­yi­mi ..
Öle­ne dek böy­le­yim.
Cı­va­ta vi­da de­ği­lim ki de­ğiş­ti­ri­le­yim?
Gez­gi­ni­yim ge­ce­le­rin si­yah­tır ren­gim.
Pet­rol, nef­ti, mor, top­rak ren­gi..
Taş­tır, as­falt­tır dos­tum, ge­lip ge­çen kay­gan ışık­lar…
Ge­ce­nin çal­gı­la­rı, ba­ğır­tı­lar her tel­den
Ge­ce­ye sı­kı­lan mer­mi­ler ser­se­ri, ba­şı­boş…
Gez­gi­ni­yim ge­ce­le­rin.
Aş­kı­mı göğ­süm­de ta­şı­yo­rum dör­de kat­lı bir men­dil..
Dör­de kat­lı bir şi­ir… Bir çöp va­ri­li­nin kı­yı­sın­da
Gen­zi­mi ya­kan ek­şi­mik ko­ku­yu içi­me çe­ke­rek
Eg­zos du­ma­nın­da tü­ke­ne­rek,
Ke­di tır­mı­ğı ge­ce­le­ri üze­ri­me ör­te­rek
Aş­kı­mı göğ­süm­de ta­şı­yo­rum.
Kö­tü bir düş er­te­si sev­gi­li­min yok­lu­ğu ve uzak­lı­ğı
As­fal­ta ya­zı­yo­rum bu sev­da­yı, uza­yıp git­sin boy­lu bo­yun­ca
Do­laş­sın tek­mil il­le­ri, köy­le­ri
As­fal­ta ya­zı­yo­rum.
Saç­la­rı­nı ta­rı­yo­rum ge­ce­nin, ya­ka­sı­nı ilik­li­yo­rum her bir kö­şe­nin
Sa­yı­yo­rum tek tek pen­ce­re­le­ri, ka­pı­la­rı, ölü­le­ri  sa­yı­yo­rum
Aşk­la­rı bir de.
Ge­lip ge­çi­yo­rum yıl­dız sağ­na­ğı gi­bi hal­kı­mın  göz­le­rin­den,
Ay­rı­lık­la­ra des­tan
Sa­na şar­kı
Hal­kı­ma bir uzun ha­va…
Bir şey­ler bı­ra­kı­yo­rum
Hiç­bir­ şey ol­ma­sa da aş­kı­mın ve öz­gür­lü­ğü­mün dı­şın­da…

Sokak Çocuğu Sonsuz 2

Kağ­şa­dım ben abi­ler
Gü­neş er­ken vur­du te­ni­me. Don vur­du za­man­sız.
Dök­tüm her­bir çi­çe­ği­mi, İs­tan­bul’un ib­ne so­kak­la­rın­da
Saf ve cengâver ya­nım kal­ma­dı.
Sa­tır vu­rul­muş ka­nat­la­rı­ma bir kez
Ba­cak­la­rın­dan tu­tu­lup ter­si­ne ter­si­ne
Halk pa­zar­la­rın­da do­laş­tı­rı­lan
Ta­vuk­lar gi­bi he­nüz di­riy­ken.
Man­gal­la­ra ha­zır­lan­dım, aşüf­te el­ler­de bir za­man
Na’ye­ti ben de in­san­dım
Ben de in­san­dım abi­ler…

Sevinç Çokum
(Tren Burdan Geçmiyor Romanından  ……)