S A P L A N T I
Gün ışığına dönememek korkusu değil bu..
Bezginliği yaşamanın, bitkin ve suskun.
O kadınlar bir çiçek ezilmişliği
Yaban düşlerinde belirsizliği kurtuluşun.
Planktonlar gibi durgun, kımıltısız
Avuçlarında örtülü dilsiz asırlar
Gece balçık, saplantı yüreklerinde
Hiçliğin ortasında güpegündüz o kadınlar…
Bir bakır aydınlığında tazelenen şarap
Eğik omuzların mermer soluğu
Kaldırır başını uykusundan bir yılan
O kadınlar kul gülümsemesinde kuşkulu..
Değiştiremeden zamanı yitirivermek
Anlamı yok morun, pembenin
Gün ışığına dönememek korkusu değil bu
Hep aynı çıkmaza yeniden dönmek…
Sevinç Çokum
(26Temmuz 1972 Başkent Gazetesi)