K İ M
Ürperir yalnızlığı sokakların
Dökülür mayıs karanlığı biteviye
Bir çığlıkta bölünür orta yerinden ilkyaz
Bu hüzün ne?
Bu tutsaklık niye ?
Kim vuruyor sessizliğin kapılarını ?
Sanki bin kişinin soluğu var içimde
Kağıtlarda bulanık,belli belirsiz
Bu yağmur ne ?
Bu korku niye ?
Her gece aynı anda gelip te geçen tren
O uzun gülüşlerin ansızın çiğnenişi
Kim yakarır ellerime
Kaçak ve yorgun
Ne diye ?
Sevinç Çokum
( 13 Eylül 1972 Çarşamba Başkent Gazetesi)